Inger Christensen (1935-2009) należy do panteonu duńskiej literatury. W
całej swojej twórczości, a zwłaszcza w najważniejszych utworach: siedmiu tomach
poetyckich, trzech powieściach i dwóch tomach esejów, ta najwybitniejsza i
nietypowa przedstawicielka duńskiego postmodernizmu poszukiwała odpowiedzi na
pytania o miejsce człowieka w świecie, o jego relacje z przyrodą i rządzącymi
światem prawami, a także, co dla niej szczególnie charakterystyczne, o rolę i
znaczenie języka oraz matematyki. Dlaczego matematyki? Inger Christensen
interesowała się naukami ścisłymi, matematyce zaś przypisywała szczególną rolę:
co właściwie było pierwsze, mowa czy liczba, język czy matematyka?, pyta w
jednym z esejów [] pasjonująca, często zaskakująca refleksja intelektualna,
wyraziste reagowanie na wydarzenia polityczne, przemiany i problemy społeczne
współczesności, odważna, unikalna ekspresja poetycka i ten zniewalająco piękny,
zmysłowy język i poetycki ton; całe to bogactwo stanowi o wielkości Inger
Christensen. Jak donoszono w Danii tuż po jej śmierci, krytycy w różnych krajach
wyrażali żal, że poetka nie doczekała nagrody Nobla. (Z posłowia Bogusławy
Sochańskiej)
