Niebo z widokiem na niebo to powieść o dojrzewaniu, o dobrych uczuciach i złych zachowaniach, o młodzieży zagubionej w świecie rywalizacji, ciasnych mieszkań, komputerów, zapracowanych rodziców, którzy niewiele mają czasu na bliskość, nie mówiąc o rozmowie.
Akcja powieści dzieje się tu i teraz, jest w niej więc obyczajowość polskiej szkoły, w której nauczyciele niekoniecznie świecą przykładem, a młodzież niekoniecznie tego od nich wymaga. Jej bohaterowie: Artur i Kinga odnajdują się w tłumie i zakochują w sobie tak bardzo, jak można to zrobić, mając naście lat. Rozmawiają ze sobą wierszami, czatują w Internecie, wysyłają e-maile, stwarzają swój poetycki azyl, do którego wkracza rzeczywistość nijak się mająca do ich dusz fruwających w chmurach. W tej colleage'owo skomponowanej powieści jest niepokój naszego wieku, zagubienie, ale i ratunek, który odnaleźć można w wartościach, jakim wierni są bohaterowie powieści. Niebo z widokiem na niebo to powieść dla każdego, kto zechce pamiętać, że „z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, dwie tylko: poezja i dobroć więcej nic".
