Co młody, ale już rozczarowany ideami oświeceniowymi debiutant z 1822 roku ma do powiedzenia współczesnym autorkom i autorom - zarówno tym z dużym dorobkiem, jak i tym, którzy trafili do antologii w wyniku konkursu „Romantyczność 2022"? I w jaki dialog z romantycznym wieszczem wchodzą „późne wnuki": rozczarowane neoliberalnym modelem szybkiego zysku, żyjące na progu katastrofy ekologicznej, ze „szkiełkiem i okiem" zmęczonym medialnym przebodźcowaniem, pragnące zmiany: antykapitalistycznej, afektywnej, ekologicznej? Odpowiedzią jest stworzona po dwustu latach antologia współczesnych, bardzo różnorodnych „ballad i romansów" inspirowanych twórczością Mickiewicza. Doświadczanie romantyczności bywa tu konfrontacją ze szkolną pamięcią, testowaniem „własności" cudzego języka, apokryfem do Mickiewiczowskiej proklamacji, erudycyjną grą, a kiedy indziej - uwolnieniem rewolucyjnego gniewu: dotąd niemego, teraz wybuchającego w słowach.
