Monografia przynosi nowe, całościowe ujęcie analityczno-interpretacyjne filmu WESELE Andrzeja Wajdy.
Przedstawione zostały wieloletnie zmagania reżysera z problemem adaptacji filmowej dramatu Stanisława Wyspiańskiego wraz z analizą powstałych materiałów literackich.
Kolejne rozdziały są poświęcone szczegółowym analizom scenografii, sztuki operatorskiej, kolorystyki filmu, montażu, warstwy dźwiękowej i roli muzyki, grze aktorów i pracy reżysera na planie filmu. Zostały także omówione obecne w filmie WESELE konteksty kulturowe i antropologiczne. Rozdziały dopełniają się wzajemnie dzięki zastosowaniu metody analizy antropologiczno-morfologicznej. Ukazują film jako w pełni odkrywcze i niepowtarzalne wykonanie dramatu Stanisława Wyspiańskiego.
Odrębny rozdział przedstawia - na podstawie dzienników Andrzeja Wajdy z lat 1962-1972 - przebieg związanego z WESELEM procesu twórczego z punktu widzenia reżysera. Osobne rozdziały omawiają recepcję filmu w Polsce i za granicą. W tomie został opublikowany opracowany krytycznie scenopis filmu WESELE.
W monografii wykorzystano liczne materiały źródłowe z Archiwum Andrzeja Wajdy i Filmoteki Narodowej - Instytutu Audiowizualnego oraz wiedzę zgromadzoną przez autorów rozdziałów w czasie rozmów przeprowadzonych ze współtwórcami filmu - aktorami i członkami zespołu realizatorów.
